Mια θρυλική υπόθεση πάθους και φονικού του προηγούμενου αιώνα έρχεται και πάλι στην επιφάνεια μέσα από το συναρπαστικό μυθιστόρημα της Γιώτας Γουβένη «Το δάκρυ της Μάντισσας».

Το νέο βιβλίο της πολυδιαβασμένης συγγραφέως είναι εμπνευσμένο από μία πραγματική ιστορία που εκδικάστηκε στο Κακουργιοδικείο Μεσολογγίου. Η δικογραφία φυλασσόταν μέχρι το 1957 στο Εφετείο Πατρών, οπότε και εξαφανίστηκε μυστηριωδώς.

Η υπόθεση έχει γρήγορη και ενδιαφέρουσα εξέλιξη ενώ μέσα στις σελίδες του βιβλίου αποτυπώνονται, με γλαφυρό τρόπο, τα καταπιεστικά ήθη της εποχής, κυρίως για τις γυναίκες. Για εμένα, ίσως να πρόκειται για το καλύτερο βιβλίο της Γιώτας Γουβέλη και το συνιστώ ανεπιφύλακτα!

Υπόθεση: Ύστερα από ένα τραυματικό βίωμα η Άννα, μια νεαρή κοπέλα της μεγαλοαστικής αθηναϊκής κοινωνίας στα χρόνια του Όθωνα, διορίζεται δασκάλα σε ένα ορεινό χωριό της Ρούμελης. Λίγο πριν από το ξεκίνημα της καινούριας της ζωής, συναντά μια ηλικιωμένη μάντισσα που την προειδοποιεί για τον θανάσιμο κίνδυνο που παραμονεύει στον τόπο προορισμού της. Ωστόσο, φτάνοντας στο σπίτι όπου θα φιλοξενηθεί, η νεαρή δασκάλα γίνεται δεκτή με θέρμη και ενθουσιασμό από την πεντάμορφη Μαρίτσα, η οποία ζει εκεί με τη θεία της και τον αυστηρό αδελφό της. Οι συνθήκες και τα ήθη του χωριού είναι πρωτόγνωρα και καταπιεστικά για την Αθηναία δασκάλα.
Σύντομα όμως θα ανακαλύψει πως, μέσα σ’ εκείνο το ασφυκτικό περιβάλλον, η δύναμη του ανθρώπινου πάθους βρίσκει τον τρόπο να τινάξει στον αέρα τις συμβατικότητες, τα ήθη, τη λογική, το δίκιο και, εντέλει, την ίδια τη ζωή.

Σελ.: 504

Εκδόσεις: Διόπτρα