Ο Σταύρος Κουγιουμτζής

ήταν Έλληνας συνθέτης και στιχουργός με μικρασιατική καταγωγή. Γεννήθηκε το 1932 στη Θεσσαλονίκη, και συγκεκριμένα σε έναν προσφυγικό καταυλισμό κοντά στις φυλακές Γεντί-Κουλέ, και πέθανε το 2005 σε ηλικία 73 ετών από ανακοπή καρδιάς. Τα καλλιτεχνικά ρεύματα που ακολουθούσε ήταν το λαϊκό, το ελαφρολαϊκό και το έντεχνο.

Άρχισε να ασχολείται με τη μουσική σε ηλικία 15 ετών και έκανε σπουδές στη Σχολή Πιάνου του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης. Το 1952 άρχισε να εργάζεται ως πιανίστας σε νυχτερινά κέντρα της πόλης. Το 1960 έγραψε το πρώτο του τραγούδι, το “Περιστεράκι”, με το οποίο συμμετείχε στο φεστιβάλ του Ε.Ι.Ρ. (μετέπειτα Ε.Ρ.Τ.), το οποίο ερμήνευσε η Ζωή Κουρούκλη. Αργότερα γράφει επιτυχώς το “Μη μου θυμώνεις μάτια μου”, που ερμηνεύτηκε αρχικά από τη Χορωδία  Φ. Ε. Μ. (Φιλαρμονική Εταιρία Μάντζαρος) και στη συνέχεια από το Γιάννη Πουλόπουλο, όπως και το “Αν δεις στον ύπνο σου ερημιά”. Συνεργάστηκε και με άλλα μεγάλα ονόματα της μουσικής σκηνής, όπως η Καίτη Χωματά και ο Γιάννης Βογιατζής.

Το 1966 έγραψε τη μουσική για “Το ταξίδι”, του Γιώργου Θέμελη, στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδας, σε σκηνοθεσία Ευγένιου Σπαθάρη, κι έτσι εμφανίστηκε πρώτη φορά στο χώρο του θεάτρου. Το 1967 μετακόμισε στην Αθήνα, ώστε να συνεργαστεί με τη δισκογραφική εταιρεία ΜΙΝΟΣ και με τους τότε ανερχόμενους τραγουδιστές, Γιώργο Νταλάρα, Χαρούλα Αλεξίου, Γιάννη Καλατζή και Γιάννη Πάριο. Την περίοδο εκείνη έγραψε τα σημαντικότερα κομμάτια της καλλιτεχνικής του πορείας: Πού ‘ναι τα χρόνια (Α. Δασκαλόπουλος), Να ‘τανε το ’21 (Σ. Τσώτου) –το τραγούδι που τον απογείωσε– Κάπου νυχτώνει (Σ. Κουγιουμτζής), Όλα καλά κι όλα ωραία (Σ. Κουγιουμτζής), Ο ουρανός φεύγει βαρύς (Σ. Κουγιουμτζής), Έτσι είν’ οι ανθρώποι (Σ. Τσώτου).

Αν και όντας ο ίδιος στιχουργός, συνεργάστηκε και με άλλους επίσης μεγάλους στιχουργούς, όπως το Μάνο Ελευθερίου, Κώστα Βίρβο, Σώτια Τσώτου, Μιχάλη Μπουρμπούλη, Λευτέρη Παπαδόπουλο και ποιητές, όπως το Γιώργο Θέμελη, Ντίνο Χριστιανόπουλο και Κώστα Βάρναλη. Επίσης, συνεργάστηκε και με άλλους μεγάλους ερμηνευτές, όπως το Δ. Μητροπάνο, την Α. Βίσση, τον Α. Καλογιάννη και την Ε. Αρβανιτάκη σε μία από τις μεγαλύτερες επιτυχίες της το “Το κόκκινο φουστάνι”. Τραγούδια του ερμήνευσε και η σύζυγός του Αιμιλία Κουγιουμτζή.

Μετά από τα 11 χρόνια σιωπής που ακολούθησαν, κατά τη διάρκεια των οποίων γύρισε στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που τόσο αγαπούσε, χάρη στο Γιώργο Νταλάρα επανεμφανίστηκε στο προσκήνιο το 1998. Τότε έγραψε καινούργια κομμάτια βασισμένα στη βυζαντινή παράδοση, που ηχογραφήθηκαν στο Μέγαρο Μουσικής με τον Νταλάρα και την Αιμιλία Κουγιουμτζή και με τη συνοδεία χορωδίας. Ο τίτλος του δίσκου ήταν “Ύμνοι αγγέλων σε ρυθμούς ανθρώπων”. Η τελευταία δισκογραφική του παρουσία το 2001 ήταν το “Έβρεχε ο κόσμος”, με 11 τραγούδια που έγραψε με την κόρη του Μαρία Κουγιουμτζή και το Γιώργο Χριστοδούλου.

Ανδριανή Καλαμπόγια, Α΄ Γυμνασίου Μουσικού Σχολείου Πρέβεζας

Εφημερίδα “Στη Διαπασών”