Ένωση Γονέων Ιωαννίνων: “Οικογένεια προσφύγων από το Ιράκ εγκαταλείφθηκε από τις ΜΚΟ”

”Η Ένωση Γονέων επανέρχεται για μια ακόμη φορά στη δραματική κατάσταση που διαβιώνουν οι οικογένειες των προσφύγων στην πόλη μας. Μετά από την περίπτωση των  δυο υπό απέλαση οικογενειών μαθητών σχολείων της πόλης μας  που αναδείξαμε το καλοκαίρι και που ευτυχώς είχε θετική κατάληξη, ένα νέο δράμα έρχεται στην επιφάνεια. Οικογένεια προσφύγων από το Ιράκ   της οποίας τα παιδιά είναι μαθητές στο 4ο Δημοτικό Σχολείο και στο 8ο Γυμνάσιο, ζουν από τον Μάρτη του 2020 σε συνθήκες απόλυτης οικονομικής ανέχειας καθώς δεν υπάγονται σε κάποιο πρόγραμμα ΜΚΟ και κινδυνεύουν με απέλαση, παρόλο που η μητέρα έχει σοβαρότατα προβλήματα υγείας και χρειάζεται διαρκή ιατρική φροντίδα. Και γι’ αυτή την οικογένεια, η επιστροφή στην πατρίδα σημαίνει θάνατος, καθώς έχει βρεθεί στο επίκεντρο σφοδρών πολιτικοκοινωνικών αντιπαραθέσεων.

Μέχρι σήμερα η οικογένεια καταφέρνει να επιβιώνει χάρη στη συγκινητική αλληλεγγύη της γειτονιάς η οποία τους εξασφαλίζει τροφή και υποτυπώδη στέγη,  αφότου η αρμόδια ΜΚΟ, συνοδεία  δικαστικών επιμελητών, τους πέταξε στον δρόμο.  Οι συνθήκες βέβαια που ζουν είναι επιεικώς απαράδεκτες. Επειδή δεν έχουν  κωδικούς taxisnet δεν μπορούν να μισθώσουν σπίτι,  δεν μπορούν να συνδέσουν ηλεκτρικό ρεύμα  αλλά ούτε να καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες τους καθώς δεν έχουν χρήματα.

Αρχικά  τους διατέθηκε από τους γείτονες  ένα πολύ παλιό  δώμα χωρίς μόνωση (40 τ.μ.  για έξι άτομα) που όταν έβρεχε  γέμιζε νερό. Κι ενώ βρίσκονταν  σε  διαδικασία μετακόμισης, με παρέμβαση  δικαστικού επιμελητή και της αστυνομίας, το σπίτι κλειδώθηκε και δεν μπορούσαν να πάρουν  ούτε τα ρούχα τους, ούτε η γυναίκα τα φάρμακά της.

Στη συνέχεια τους διατέθηκε ένα νέο σπίτι – πάλι μετά από κινητοποίηση της γειτονιάς – στο οποίο πήγαν χωρίς τα πράγματά τους, επειδή η οικοσκευή τους (ηλεκτρικές συσκευές  και κρεβάτια) ανήκε στη  ΜΚΟ. Η γειτονιά και οι εκπαιδευτικοί των σχολείων που φοιτούν οι μαθητές, μάζεψαν  ό, τι μπορούσαν για  να σταθεί στα πόδια της η οικογένεια. Συγκέντρωσαν χρήματα και τους  πήγαν με δικά τους αυτοκίνητα στη Θεσσαλονίκη, όπου η μητέρα χειρουργήθηκε και ταυτόχρονα φρόντιζαν για τη σίτιση και προστασία  των παιδιών. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, τα παιδιά (3-13 ετών) αδυνατούσαν για αρκετές  μέρες να πάνε στο σχολείο, καθώς η μητέρα τους είτε  βρίσκονταν στο νοσοκομείο είτε ανάρρωνε στο σπίτι ενώ ο πατέρας τους εργάζονταν ολημερίς.  Το τελευταίο διάστημα ο σύζυγος άρχισε να δουλεύει για λίγες ώρες σε κεντρικό ζαχαροπλαστείο, όμως τα λίγα χρήματα με τα οποία αμοίβεται δεν μπορούν να  καλύψουν τις στοιχειώδεις ανάγκες της οικογένειας ούτε, βέβαια, τα αυξημένα έξοδα για τις  ανάγκες της ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης της συζύγου.

Μέσα σ’ όλα αυτά,  αλγεινή εντύπωση προκαλεί η στάση των ΜΚΟ, επιβεβαιώνοντας για μια ακόμη φορά,  τον αμφιλεγόμενο ρόλο τους. Κανέναν πια δεν πείθουν οι θεωρίες ότι ο λόγος ύπαρξής τους είναι  η ανακούφιση των κατατρεγμένων του πολέμου και των διωγμών. Ενώ η οικογένεια  με τη συμπαράσταση της γειτονιάς έδινε μάχη επιβίωσης, η ΜΚΟ (Κέντρο Νέων Ηπείρου)  αρνούνταν κάθε βοήθεια, πότε τους έκοβε το ρεύμα και πότε  το νερό, επικαλούμενη όπως ήταν φυσικό το «νομοθετικό πλαίσιο». Για το «ανθρωπιστικό πλαίσιο» …ούτε κουβέντα.

Η Ένωση Γονέων Μαθητών Δήμου Ιωαννιτών μετά από λεπτομερή ενημέρωση που είχε από τη γειτονιά και από όσους ασχολήθηκαν με την περίπτωση και με δεδομένο ότι γειτονιά και σχολείο αδυνατούν  πλέον  να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας,  καλεί τους αρμόδιους άμεσα να  εξασφαλίσουν  τη νόμιμη  παραμονή στη χώρα μας, τις  αξιοπρεπείς συνθήκες διαβίωσης και τη φοίτηση των μαθητών στα σχολεία τους. Καλούμε επίσης τον Δήμο Ιωαννιτών να  αναλάβει πρωτοβουλία για την πλήρη κάλυψη των διατροφικών αναγκών της οικογένειας μέσω του Κοινωνικού Παντοπωλείου.”