“Η αλήθεια που θέλω να ξεχάσω” από τη Δήμητρα Μανθεάκη

Καλιφόρνια, δεκαετία του 1930. Η νεαρή Περσεφόνη Λυδάκη, κόρη Ελλήνων μεταναστών, είναι τρελά ερωτευμένη με τον Αντόνιο, γιο του αριστοκράτη αφεντικού της οικογένειάς της, Φερνάντο Λοπέζ. Ο Αντόνιο ισχυρίζεται ότι νιώθει το ίδιο, όμως, η απρόσμενη και απαράδεκτη συμπεριφορά του προς την Περσεφόνη θα βάλει ταφόπλακα στη σχέση τους και θα απομακρύνει την κοπέλα από την οικογένειά της και την πατρίδα της.

Στην εξορία της θα βρεθεί αντιμέτωπη με τη μοναξιά, τα μάταια όνειρά της, αλλά και τα τόσα παράδοξα που της επιφυλάσσει το πεπρωμένο της. Έρμαιο των καταστάσεων, βυθισμένη στον πόνο που προκαλεί η απώλεια αγαπημένων προσώπων, βλέπει τη μία ανατροπή μετά την άλλη να διαφεντεύουν τη ζωή της, κι αυτή ανήμπορη να αντιδράσει μετατρέπεται σε παθητικό θεατή των γεγονότων που σημαδεύουν τις μέρες και τις νύχτες της στην άλλη άκρη του κόσμου, στις Φιλιππίνες, εκεί όπου βρέθηκε άθελά της.

Άραγε, θα θελήσει η μοίρα να της δώσει την ευκαιρία να ξαναφτιάξει τη ζωή της και να βρει επιτέλους την πραγματική ευτυχία;

 

Σελ.: 464

Εκδόσεις: Ψυχογιός