Σε λίγο καιρό συμπληρώνονται 12 χρόνια από τον μεγάλο “εκλογικό σεισμό” του 2012, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε την έκπληξη και κατέλαβε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης απέναντι στη Νέα Δημοκρατία. Τη θέση του βασικού αντίπαλου από τον προοδευτικό χώρο – που μέχρι τότε κατείχε το ΠΑΣΟΚ – απέναντι στη Δεξιά. Ο ΣΥΡΙΖΑ με Πρόεδρο τον Αλέξη Τσίπρα κατάφερε έκτοτε να συσπειρώνει – σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, στις νίκες και στις ήττες – την πλειοψηφία του προοδευτικού κόσμου της χώρας. Κέρδισε δύο φορές τις εκλογές το 2015 με ποσοστά 36% και 35% αντίστοιχα και στη συνέχεια το 2019 συγκροτήθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που παρά την ήττα του, μετά από 4,5 δύσκολα χρόνια διακυβέρνησης, έλαβε 32%.
Η διπλή βαριά εκλογική ήττα του 2023, ναι μεν διατήρησε τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία στη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, ωστόσο διαμόρφωσε έναν συσχετισμό ανισορροπίας του πολιτικού συστήματος. Αυτή την ανισορροπία είναι πολιτική και κοινωνική αναγκαιότητα να την αντιμετωπίσουμε. Να συσπειρώσουμε ξανά την πλειοψηφία του προοδευτικού και δημοκρατικού κόσμου της χώρας στον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία. Του κόσμου της αριστεράς, της κεντροαριστεράς, του προοδευτικού κέντρου, της οικολογίας. Να ανακτήσουμε την κυβερνητική μας προοπτική, γιατί δεν είμαστε κόμμα διαμαρτυρίας ούτε κόμμα συμπλήρωμα στο πολιτικό σύστημα. Εδώ, όμως, τίθενται συνήθως δύο ερωτήματα.
Πρώτο ερώτημα: Γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία και όχι το ΠΑΣΟΚ; Το ΠΑΣΟΚ, ακόμη και σήμερα, αδυνατεί να ξεπεράσει μια θεμελιώδη αντίφαση: Από τη μία τη συμπόρευσή του με τη Νέα Δημοκρατία την εποχή των μνημονίων και στο αντιΣΥΡΙΖΑ μέτωπο και από την άλλη ενός κόμματος του προοδευτικού χώρου που θα έπρεπε να βρίσκεται στρατηγικά απέναντι στις συντηρητικές πολιτικές. Αυτή η αντίφαση είχε ως αποτέλεσμα να συγχέει πολλές φορές την υπεύθυνη αντιπολίτευση με μια άνευ όρων συναίνεση στην κυβέρνηση Μητσοτάκη, όπως έγινε με την υπερψήφιση, τον Μάρτιο του 2021, της διάταξης για την ΕΥΠ που κρίθηκε αντισυνταγματική από το ΣτΕ. Αυτή η αντίφαση οδήγησε το ΠΑΣΟΚ να τορπιλίσει την ιστορική ευκαιρία για συνεργασία των προοδευτικών δυνάμεων με την απλή αναλογική. Την αντίφαση αυτή “πλήρωσε” στα νομοσχέδια για την ισότητα στο γάμο και για την ίδρυση ιδιωτικών πανεπιστημίων. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία, ακόμη και με τα λάθη και τις παραλήψεις του, δεν έπαψε ποτέ να βρίσκεται στρατηγικά απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και γι’ αυτόν το λόγο και στην πιο βαριά του ήττα διασφάλισε τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Δεύτερο ερώτημα: Σε ποια βάση μπορεί να συσπειρώσει ξανά ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία τον προοδευτικό κόσμο σε μια νέα κοινωνική και πολιτική συμμαχία απέναντι στη Νέα Δημοκρατία και τις πολιτικές της; Το βασικότερο πρόβλημα της κοινωνίας σήμερα είναι η ακρίβεια. Όσο περνάει ο καιρός τόσο περισσότεροι πολίτες αποκτούν τη βεβαιότητα ότι στην πραγματικότητα υπάρχει πρόβλημα αισχροκέρδειας και ότι η κυβέρνηση δεν κάνει όσα θα μπορούσε, αντιθέτως ότι εξυπηρετεί συμφέροντα λίγων και ισχυρών, ενώ για την μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία αρκείται στα διαφόρων μορφών pass, που κι αυτά πλέον μας τέλειωσαν. Συνεπώς, απέναντι στην πολιτική της Νέας Δημοκρατίας που υποστηρίζει ότι πρέπει να αφεθεί ανεξέλεγκτη η κερδοφορία των λίγων, ώστε στη συνέχεια να δουν τα οφέλη και οι πολλοί, ο ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι εδώ για να προτάξει ένα εντελώς διαφορετικό μοντέλο. Με ένα νέο παραγωγικό υπόδειγμα, με ένα δίκαιο και σταθερό φορολογικό σύστημα, με αύξηση των εισοδημάτων, με εργασιακά δικαιώματα και ισχυρό κοινωνικό κράτος.
Την ίδια ώρα, η επιχείριση συγκάλυψης του εγκλήματος των Τεμπών, η διόγκωση του αισθήματος ανασφάλειας με τελευταίο παράδειγμα την τραγική αδράνεια και αναποτελεσματικότητα της αστυνομίας στην γυναικοκτονία της Κυριακής Γρίβα, οι εξελίξεις στο σκάνδαλο των υποκλοπών και η διαρροή των προσωπικών δεδομένων απόδημων Ελλήνων αθροίζονται στη δυσαρέσκεια για την οικονομία και δημιουργούν ένα μείγμα συνολικής αποδοκιμασίας – έως και ηθικής απαξίωσης – της κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας, ενώ βλέπουμε και ποικίλες μορφές αντιδράσεων. Υπάρχει αυτό που στο δημόσιο διάλογο χαρακτηρίστηκε ως “κοινωνική αντιπολίτευση”.
Το ζητούμενο για τον ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία είναι να συγχρονίσει αυτή την “κοινωνική” με την αξιωματική αντιπολίτευση. Να εναρμονίσει το κοινωνικό κλίμα δυσαρέσκειας με τους πολιτικούς συσχετισμούς. Να μεταφράσει τη κυβερνητική φθορά σε πολιτική και εκλογική του ενίσχυση. Με άλλα λόγια, να διοχετεύσει την όλο και διογκούμενη δυσαρέσκεια των πολιτών σε αριστερή, προοδευτική και δημοκρατική κατεύθυνση. Πρώτος σταθμός σε αυτή την προσπάθεια είναι η μάχη των Ευρωεκλογών του Ιουνίου και θα την δώσουμε με όλες τις δυνάμεις μας.
Όλγα Γεροβασίλη, Δ’ Αντιπρόεδρος ΒτΕ, Βουλευτής Άρτας, ΣΥ.ΡΙΖ.Α.-Π.Σ.