Η δημοτική αρχή επικαλείται την ‘αλήθεια του έργου’ της, αλλά αυτό το έργο είναι γεμάτο ερωτήσεις και όχι αλήθειες.

Μια μικρή βόλτα στους δημόσιους χώρους της πόλης θα πείσει και τους πλέον άσχετους με θέματα έργων ότι όλα γίνονται ‘στον αέρα’.

Η πόλη είναι και πάλι ‘διάτρητη’ από τα ευρυζωνικά δίκτυα των ιδιωτικών εταιριών που περνάνε πραγματικά ανεξέλεγκτα τα κανάλια, ακόμα και σε δρόμους που πριν από λίγο καιρό ξαναφτιάχτηκαν.

Η πλατεία Πάργης, εκτός του ότι μίκρυνε για να χωρέσουν τα τραπεζοκαθίσματα, είναι γεμάτη ‘αόρατες παγίδες’ που ‘περίσσεψαν’ από τα έργα, δηλαδή σίδερα, σωληνώσεις καλωδίων κ.α. που είναι έκθετα εκεί που παίζουν μικρά παιδιά.

Το πάρκο της Αίγλης αποψιλώθηκε ένα πρωί και η ανακατασκευή του ‘μυρίζει’ και αυτή τραπεζοκαθίσματα.

Η πλατεία Μαβίλη που είχε την ευκαιρία να αναδειχθεί ξανά μετά από τα χρόνια του εκτρώματος των υποστέγων, έχει αφεθεί μισή.

Τα δημόσια έργα πρέπει να είναι έργα για τους ανθρώπους και όχι για το κέρδος. Η Δημοτική Αρχή δεν μπορεί να συμπεριφέρεται σαν επιστάτης που απλά δίνει άδειες. Η πόλη φιλική στους πολίτες γίνεται μόνο με ενιαίο σχεδιασμό, δημόσια επιτήρηση και σωστές πρακτικές.