Ως μία από τις καλύτερες θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων χρόνων έχει χαρακτηριστεί το έργο «Ιστορία χωρίς όνομα» που είναι βασισμένο στο ομώνυμο πολυβραβευμένο βιβλίο του Στέφανου Δάνδολου.

Μία από τις ερμηνείες που ξεχωρίζουν είναι αυτή του Αργύρη Γκαγκάνη. Άνθρωπος ταλαντούχος, σεμνός και δραστήριος, ο Αργύρης Γκαγκάνης έχει να επιδείξει μόνο σπουδαίες ερμηνείες στα χρόνια της καριέρας του.

• Αργύρη, μίλησέ μας για το ρόλο σου στην παράσταση «Ιστορία χωρίς όνομα».

Ο ρόλος που ενσαρκώνω στην παράσταση “Ιστορία χωρίς όνομα”, είναι αυτός του ψυχίατρου Φρίντμαν.

Είναι ο διευθυντής στο σανατόριο του Γκάινφαρν, στα περίχωρα της Βιέννης. Μέρος στο οποίο νοσηλεύτηκε τρείς φορές η Πηνελόπη Δέλτα, αρχές του 20ου αιώνα . Με ύστατη αυτήν το 1908, όταν την έστειλε εκεί η οικογένεια της για να ξεχάσει τον Ίωνα Δραγούμη. Άνθρωπος σκεπτόμενος, υπαρκτό πρόσωπο, στενός φίλος του Φρόυντ. Τρυφερός, μοναχικός, που ενώ την πρώτη φορά που συνάντησε την Δέλτα, έσπασε το πρωτόκολλο αφού την ερωτεύθηκε, στη συνέχεια, έγινε πιστός φίλος και σύμμαχος της. Ο άνθρωπος που προσπάθησε να βοηθήσει τον τσακισμένο της ψυχισμό και στην παράσταση ο ρόλος του είναι κομβικός.

Επίσης ενσαρκώνω και τον Γερμανό Ίλαρχο Γιακόμπι, που ήταν αυτός που ανακοίνωσε στον Χίτλερ οτι τα γερμανικά στρατεύματα κατέλαβαν την Αθήνα στις 27 Απριλίου του 1941.

• Σπούδασες υποκριτική στο Λονδίνο όπου και δούλεψες τόσο στο θέατρο όσο και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση. Τι ήταν αυτό που σε ώθησε να επιστρέψεις στην Ελλάδα; Έχεις μετανιώσει για την απόφασή σου;

Μια συγκυρία οικογενειακών, επαγγελματικών και προσωπικών λόγων, με ανάγκασαν να γυρίσω στην Ελλάδα το 2007. Δεν το μετάνιωσα αν και το κεφάλαιο Λονδίνο είναι πολύ ζωντανό μέσα μου και δεν αποκλείω μια πιθανή επιστροφή μου εκεί στο μέλλον.

• Έχεις ασχοληθεί με όλα σχεδόν τα είδη του θεάτρου. Πόσο δύσκολο είναι αυτό για έναν ηθοποιό;

Νομίζω ως ηθοποιός, οφείλεις να δοκιμάσεις τον εαυτό σου σε όλα τα είδη θεάτρου αν σου δοθεί η ευκαιρία. Και μέσα από αυτή τη προσπάθεια να βρεις ποιο είδος σε εκφράζει καλύτερα. Δεν είναι καθόλου εύκολο, αλλά είναι μια αποκαλυπτική διαδικασία που καλό είναι να βιώσει κάθε ηθοποιός.

Θυμάμαι πριν είκοσι χρόνια περίπου στο Λονδίνο, έκαναν ακρόαση για μια παράστασή τους οι Complicite, που τυχαίνει να είναι η αγαπημένη μου θεατρική ομάδα. Στα ζητούμενα ήταν οι ηθοποιοί να μιλούν δυο με τρεις ξένες γλώσσες, να παίζουν δύο με τρία μουσικά όργανα, να είναι καλοί χορευτές, τραγουδιστές, καλοί στον αυτοσχεδιασμό, να έχουν πολύ καλή σχέση με το σώμα τους κλπ. Σάστισα. Μου φάνηκε απίστευτο και υπερβολικό. Όταν όμως είδα την παράσταση και το πως οι ηθοποιοί χρησιμοποιούσαν όλα τα παραπάνω σοκαρίστηκα. Μαγεύτηκα. Γιατί ήταν ένα συνονθύλευμα πολλών ειδών θεάτρου σε ένα. Τότε συνειδητοποίησα ότι όσο πιο εφοδιασμένος είσαι από κάθε άποψη ως ηθοποιός, μπορείς να ανταπεξέλθεις σε διαφορετικά είδη θεάτρου.

Μου αρέσουν οι προκλήσεις και να δοκιμάζομαι σε δύσκολες συνθήκες άλλες φορές με επιτυχία και άλλες όχι. Σε αυτό έπαιξε ρόλο μάλλον το ότι σπούδασα στο Λονδίνο και είδα θεατρικές παραστάσεις και συνεργάστηκα με καλλιτέχνες που με σημάδεψαν για πάντα και με κάναν να θέλω να γίνομαι καλύτερος συνέχεια και να ανεβάζω τον προσωπικό μου πήχη ψηλά.

• Υπάρχει κάποιος ρόλος που θα ήθελες να ερμηνεύσεις;

Υπάρχουν αρκετοί ρόλοι που θα ήθελα να ερμηνεύσω. Κάποιοι λόγω ηλικίας πια ίσως είναι απίθανο. Αλλά όταν μαθαίνεις ότι ο Sir Ian McKellen, στα 81 του θα παίξει Άμλετ, όλα είναι πιθανά,

• Θεωρείς ότι οι Έλληνες έχουμε θεατρική παιδεία;

Πιστεύω πως ναι. Από την προσωπική μου εμπειρία στα χρόνια που είμαι στην Ελλάδα έχω γνωρίσει πολλούς ανθρώπους με εξαιρετική θεατρική παιδεία που αγαπούν και υποστηρίζουν τις προσεγμένες δουλειές και είναι βαθιά σκεπτόμενοι ως προς την εξέλιξη του θεάτρου στη χώρα μας.

• Άλλο ηθοποιός και άλλο “σταρ” ή πιστεύεις ότι αυτά πάνε μαζί;

Μπορεί να συμβεί να πάνε μαζί αλλά δεν είναι πάντα έτσι. Μπορεί κάποιος ηθοποιός να έχει τις προδιαγραφές του σταρ, αλλά για να γίνει, τις περισσότερες φορές είναι θέμα συγκυριών, ευκαιριών και πολλών άλλων παραγόντων. Ας μην ξεχνάμε, ότι με τη δύναμη του κινηματογράφου και της τηλεόρασης κατά βάση στη χώρα μας, ένας ηθοποιός μπορεί να γίνει σταρ μέσα σε μια μέρα. Υπάρχουν ηθοποιοί που έχουν όνειρο ζωής να γίνουν σταρ και άλλοι, που ακολουθούν το όνειρό τους όντας ηθοποιοί, προσφέροντας στην υποκριτική και αν προκύψει το να γίνουν σταρ, φαντάζομαι ότι τους είναι ευπρόσδεκτο.

• Ποια είναι τα επόμενα σχέδιά σου;

Αρχικά θα πάει για δεύτερη χρονιά η παράσταση ” Ιστορία χωρίς όνομα ” που βασίζεται στο ομότιτλο βιβλίο του έξοχου Στέφανου Δάνδολου και σε σκηνοθεσία Κώστα Γάκη. 20-21/9 θα παίξουμε στην Κύπρο και στη συνέχεια για μία εβδομάδα και ως τις 4/10 θα είμαστε στην Θεσσαλονίκη στο θέατρο Αριστοτέλειο. Από εκεί ξεκινήσαμε πέρυσι και στα θεατρικά βραβεία της πόλης η παράστασή μας είχε 8 υποψηφιότητες και απέσπασε τέσσερα βραβεία. Καλύτερης Παράστασης της χρονιάς, Βραβείο Σκηνοθεσίας, Ερμηνευτικού συνόλου και Σκηνικών. Από 9/10/20 και έως 10/1/21 θα συνεχίσουμε στην Αθήνα στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης.

Στο ίδιο θέατρο ελπίζω του χρόνου να υλοποιηθεί η παράσταση Μαρία Στούαρτ σε σκηνοθεσία Μαρλένε Καμίνσκι, η οποία λόγω κορωνοϊού αναβλήθηκε φέτος. Είναι σε εξέλιξη ένα πρότζεκτ στην Αγγλική γλώσσα, που θα λέγεται ” Wars of Faith ” σε σκηνοθεσία Αλέξανδρου Μανωλίδη κι αν όλα πάνε καλά θα συμμετέχω σε μία τηλεοπτική σειρά και μία ταινία μεγάλου μήκους στο άμεσο μέλλον.